Py -Set    uit Heerlen

Muziek is mijn levensadem”


Als muzikant stamt Frans Bronzwaer (1945) uit de gouden generatie van de jaren zestig. Geboren en getogen in Heerlen als jongste van zeven kinderen en de helft van een eeneiige tweeling maakte Frans in 1961 – hij was toen vijftien jaar – kennis met de muziek van de Beatles en de Rolling Stones.
Datzelfde jaar richtte hij zijn eerste band ‘The Interpreters’ op. “Ik speelde destijds drie akkoorden. We mochten al snel optreden in het toenmalige HKB-gebouw in het Eikenderveld. De eerste tien nummers konden wij met die drie akkoorden bolwerken. Dansmuziek: drie cha cha cha’s, drie foxtrots, en drie tango’s en tussendoor natuurlijk bier. We hebben in die periode ook gigantisch veel gerepeteerd, we leerden spelenderwijs.”


Gouden jaren braken in 1966 aan toen de naam „Interpreters” werd vervangen door Py-set. Met deze driemansformatie speelden we onder andere nummers van de Beatles, Stones, Jimi Hendrix en het hele repertoire van Cream.
Eric Clapton was mijn grote idool. Wat Cream op het podium bracht was puur, zo’n ongelooflijk authentiek geluid.
Ik heb erg veel van Clapton geleerd en toen ik het reünieconcert van Cream na 39 jaar in de Royal Albert Hall ’s nachts op TV zag liepen de tranen me langs de wangen.

In 1962 had Frans Bronzwaer al z’n eerste single op zijn naam staan. „Any time” werd opgenomen in Nijmegen met de band „The Interpreters”. “We verkochten er 500 in een paar weken. Daarna hebben we zeven jaar geen platen meer gemaakt. Stom, we hadden heel veel kunnen verkopen, maar het kwam gewoon niet in ons op.

Ik heb dat inmiddels zo’n 170 popliedjes geschreven en een deel ervan kwam in 1971 tijdens een solocarrière naar buiten. Dit door middel van een platencontract bij Polydor onder de naam Richard Neal.
Ik maakte in die tijd kennis met de grotere geluidsstudio’s. Ik werd er gek van, zo prachtig vond ik het. Het was een eer om van de toenmalige dure faciliteiten gebruik te mogen maken. Ik heb de tipparade gehaald, ben veel op TV geweest, maar ik ben nooit een echte ster geworden, omdat ik geen grote hit heb gescoord. Daardoor is er geen LP verschenen waarvoor een singlehit in die tijd wel een noodzakelijke voorwaarde was.
Toch mocht ik meemaken wat tegenwoordig maar enkelen ten deel valt. Als je in mijn jaren in een dorp in Frankrijk voor 5000 mensen optrad, dan was je een grootheid en zo voelde je dat ook.

In de Py-setperiode vergaarde Frans Bronzwaer het kapitaal voor de bouw van zijn eigen muziekstudio in Treebeek en heeft jarenlang zijn tijd verdeeld tussen zijn werkzaamheden als docent pedagogiek / audiovisuele techniek aan de Hogeschool en zijn bedrijf.
Twin Studio is inmiddels uitgegroeid tot een audiovisueel productiebedrijf waarin muziekproductie en mastering een belangrijke plaats blijft houden. Bovendien heeft de tijd met zijn band Py Set ervoor gezorgd dat muziek is verankerd in zijn leven. “Het is mijn levensadem, ik kan niet zonder muziek.
In mijn studio gebeuren ook veel andere dingen maar muziek is wel het leukst, ik voel me er emotioneel het meest bij betrokken.
Ik ben in de gelukkige omstandigheden dat ik van mijn hobby mijn werk kon maken.

Frans Bronzwaer schrijft nog steeds muziek, zij het dat het accent meer bij wat hij noemt smooth jazz ligt, een mengeling naar de lichte pop én jazz.
Tezamen met Marcel Graus neemt hij instrumentale CD’s op waarvan er inmiddels twee zijn verschenen:
„Storytelling” (2003) en
„Talk to me” in 2006.
Een derde cd is in de maak.In de toekomst willen Frans en Marcel minimaal een eigen CD per twee tot drie jaar uitbrengen.
Bovendien zal in het voorjaar van 2009 een CD verschijnen van Richard Neal met zo’n 20 nummers uit de periode 1970-1980.
Aanleiding is het optreden van Frans Bronzwaer als Richard Neal in het TV programma „50 jaar Nederpop” van Leo Blokhuis en Matthijs van Nieuwkerk. Mede naar aanleiding van dit programma is een CD box verschenen waarop een nummer van Richard Neal te horen is.


bron: Frans Bronzwaer